Definitions and meaning of fum
fum
Translingual
Symbol
fum
- (international standards) ISO 639-3 language code for Fum.
See also
-
- Wiktionary’s coverage of Fum terms
English
Pronunciation
- IPA(key): /fʌm/
-
- Rhymes: -ʌm
Etymology 1
Verb
fum (third-person singular simple present fums, present participle fumming, simple past and past participle fummed)
- (obsolete, intransitive) To play upon a fiddle.
Etymology 2
Noun
fum (plural fums)
- (mythology, obsolete) A mythological Chinese bird, the fènghuáng.
Alternative forms
See also
References
Anagrams
Aromanian
Alternative forms
Etymology
From Latin fūmus. Compare Romanian fum.
Noun
fum n (plural fumuri)
- smoke
Related terms
Catalan
Etymology 1
Inherited from Latin fūmus, from Proto-Italic *fūmos, from Proto-Indo-European *dʰuh₂mós.
Pronunciation
- IPA(key): (Central, Balearic, Valencia) [ˈfum]
-
- Rhymes: -um
Noun
fum m (uncountable)
- smoke
Derived terms
Related terms
Further reading
- “fum”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], 2007 April
- “fum”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “fum” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “fum” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Etymology 2
Verb
fum
- inflection of fúmer:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Dalmatian
Etymology
From Latin fames.
Noun
fum m
- hunger
Friulian
Etymology
From Latin fūmus.
Noun
fum m (plural fums)
- smoke
Related terms
- fumâ
- fumadôr
- fumât
- fumatôs
- fumate
Galician
Verb
fum
- (reintegrationist norm) first-person singular preterite indicative of ser
- (reintegrationist norm) first-person singular preterite indicative of ir
Hunsrik
Alternative forms
- fumm (Altenhofen spelling)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfum/
- Rhymes: -um
- Syllabification: fum
- Homophone: Fumm
Contraction
fum
- contraction of fun dem (“of the”)
References
- Piter Kehoma Boll (2021) “fum”, in Dicionário Hunsriqueano Riograndense–Português (in Portuguese), 3rd edition, Ivoti: Riograndenser Hunsrickisch, page 61, column 1
Old French
Alternative forms
Etymology
From Latin fūmus. Replaced in later French by fumée.
Noun
fum oblique singular, m (oblique plural funs, nominative singular funs, nominative plural fum)
- smoke
Piedmontese
Pronunciation
Noun
fum m
- smoke
Derived terms
Romanian
Etymology
Inherited from Latin fūmus, from Proto-Italic *fūmos, from Proto-Indo-European *dʰuh₂mós.
Pronunciation
Noun
fum n (plural fumuri)
- smoke
Declension
Derived terms
Related terms
- afuma
- fuma
- fumar
- fumega
- fumur
Venetan
Alternative forms
Etymology
From Latin fumus.
Pronunciation
Noun
fum m (plural fumi)
- smoke
See also
Volapük
Etymology
Borrowed from French fourmi.
Pronunciation
Noun
fum
- (obsolete) ant (insect)
Usage notes
This older term has been replaced by furmid "ant".
Declension
Derived terms
- fumanög (“ant egg”)
- fumakum (“anthill”)
- fumöp (“anthill”)
Source: wiktionary.org