genus (pluralgeneraor(both nonstandard)genusesorgenusses)
(biology, taxonomy) A category in the classification of organisms, ranking below family (Lat. familia) and above species.
All magnolias belong to the genusMagnolia.
Other species of the genusBos are often called cattle or wild cattle.
There are only two genera and species of seadragons.
A taxon at this rank.
A group with common attributes.
(topology, graph theory, algebraic geometry) A natural number representing any of several related measures of the complexity of a given manifold or graph.
(semantics) Within a definition, a broader category of the defined concept.
(music) A type of tuning or intonation, used within an Ancient Greek tetrachord.
Usage notes
(biology, taxonomy, rank in the classification of organisms): See generic name, binomial nomenclature.
Do not confuse a genus of things with the genius of things.
Synonyms
See also Thesaurus:class
Hyponyms
(topology, graph theory):Euler genus
(music):chromatic, diatonic, enharmonic (genus)
Derived terms
Related terms
Translations
See also
(semantics):differentia
(biological taxa):
domain
kingdom
phylum/division
class
order
family
supergenus
genus
subgenus, section, series
species
Further reading
“genus”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.
“genus”, in The Century Dictionary[…], New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.
Anagrams
Negus, negus
Danish
Etymology
Borrowed from Latingenus.
Pronunciation
IPA(key): /ɡeːnus/, [ˈɡ̊eːnus]
Noun
genusn (plural indefinitegenusorgenera)
(biology, taxonomy)genus
Synonym:slægt
(grammar) gender
Synonym:køn
Further reading
genus on the Danish Wikipedia.Wikipedia da
Dutch
Etymology
Borrowed from Latingenus.
Pronunciation
IPA(key): /ˈɣeː.nʏs/
Hyphenation: ge‧nus
Noun
genusn (pluralgenera)
(botany) a rank in a taxonomic classification, in between family and species.
Synonym:geslacht
(botany) a taxon at this rank
Synonym:geslacht
(linguistics)gender
Synonym:geslacht
Derived terms
subgenus
supergenus
Finnish
Etymology
Borrowed from Latingenus.
Pronunciation
IPA(key): /ˈɡenus/, [ˈɡe̞nus̠]
Rhymes: -enus
Syllabification(key): ge‧nus
Noun
genus
(botany)Synonym of suku(“genus”)
(topology) genus
Synonym:suku
Declension
Latin
Etymology 1
From Proto-Italic*genos, from Proto-Indo-European*ǵénh₁osn(“race”), from the root *ǵenh₁-(“to produce, beget”); compare also gēns, gignō and -gnus, from the same root. Cognates include Ancient Greekγένος(génos, “race, stock, kin, kind”), Sanskritजनस्(jánas, “race, class of beings”), Proto-Celtic*genos(“birth; family”), and Englishkin. Doublet of genea.
6th century, Magnus Aurelius Cassiodorus (attributed): Commentarium de oratione et de octo partibus orationis. In: „Patrologiae cursus completus sive Bibliotheca universalis, integra, uniformis, commoda, oeconomica, omnium ss. patrum, doctorum scriptorumque ecclesiasticorum qui ab aevo apostolico ad innocentii III tempora floruerunt; […]. Series prima, in qua prodeunt patres, doctores scriptoresque ecclesiae latinae a tertulliano ad gregorium magnum. Accurante J.-P. Migne, cursuum completorum in singulos scientiae ecclesiaticae ramos editore. Patrologiae tomus LXX. Cassiodori tomus posterior. – Magni Aurelii Cassiodori senatoris, viri patricii, consularis, et vivariensis abbatis opera omnia in duos tomos distributa, ad fidem manuscriptiorum codicum emendata et aucta, notis, observationibus et indicibus locupletata, praecedente auctoris vita, quae nunc primum in lucem prodit cum dissertatione de ejus monarchatu. Opera et studio J. Garetii monarchi ordinis sancti Benedicti e congregatione sancti mauri. Nobis autem curantibus accesserunt complexiones in epistolas b. Pauli quas edidit et annotavit scipio Maffeius. Tomus posterior. – Parisiis, venit apud editorem, in via dicta d'amboise, près la barriere d'enfer, ou petit-montrouge. 1847“, p. 1225
16th century, Andreas Semperius (a.k.a. Andreas Sampere, Andreu Sempere): Andreae Semperii Valentini Alcodiani, doctoris medici, prima grammaticae latinae institutio tribus libris explicata, Majorca/Mallorca, 1819, p.19
“genus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
“genus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
genus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
Norwegian Nynorsk
Etymology
From Latingenus.
Noun
genusm or n (definite singulargenusenorgenuset, indefinite pluralgeneraorgenus, definite pluralgeneraorgeneraaorgenusaorgenusane)
(biology, taxonomy)genus
(grammar) gender
(grammar) voice
References
“genus” in The Nynorsk Dictionary.
Swedish
Etymology
Borrowed from Latingenus.
Noun
genusn
(grammar) gender (division of nouns and pronouns)
(social) gender, sex (social issues of being man or woman)
Usage notes
Biological gender is called kön. The Latin word genus is used for grammar and more recently for gender studies.