Definitions and meaning of summa
summa
Etymology
From Latin summa.
Noun
summa (plural summas or summae)
- A comprehensive summary of, or treatise on a subject, especially theology or philosophy.
- (figuratively) A culmination or archetypal example.
Related terms
Anagrams
Estonian
Etymology
From Latin summa.
Noun
summa (genitive summa, partitive summat)
- sum
Declension
Further reading
- “summa”, in [PSV] Eesti keele põhisõnavara sõnastik [Dictionary of Estonian Basic Vocabulary] (in Estonian) (online version, not updated), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2014
- “summa”, in [EKSS] Eesti keele seletav sõnaraamat [Descriptive Dictionary of the Estonian Language] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2009
- “summa”, in [ÕS] Eesti õigekeelsussõnaraamat ÕS 2018 [Estonian Spelling Dictionary] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2018, →ISBN
- summa in Sõnaveeb (Eesti Keele Instituut)
Finnish
Etymology
Ultimately from Latin summa, probably through Swedish summa.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsumːɑ/, [ˈs̠umːɑ̝]
- Rhymes: -umːɑ
- Syllabification(key): sum‧ma
Noun
summa
- (mathematics, uncommon) addition
- Synonyms: yhteenlasku, pluslasku, summaus
- sum (result of addition)
- (in particular) sum, amount (especially of money)
- Synonyms: rahasumma, potti
Declension
Derived terms
Further reading
- “summa”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-03
Anagrams
Icelandic
Etymology
From Latin summa (“sum, summary, total”).
Pronunciation
Noun
summa f (genitive singular summu, nominative plural summur)
- (arithmetic) a sum; (a quantity obtained by addition or aggregation)
Declension
Derived terms
Ingrian
Etymology
Borrowed from Russian сумма (summa).
Pronunciation
-
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈsumːɑ/, [ˈs̠umː]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈsumːɑ/, [ˈʃumːɑ]
- Rhymes: -umː, -umːɑ
- Hyphenation: sum‧ma
Noun
summa
- sum, amount
Declension
Derived terms
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 550
Latin
Etymology 1
From summus, superlative of superus (“upper, higher”).
Pronunciation
- summa: (Classical) IPA(key): /ˈsum.ma/, [ˈs̠ʊmːä]
- summa: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈsum.ma/, [ˈsumːä]
- summā: (Classical) IPA(key): /ˈsum.maː/, [ˈs̠ʊmːäː]
- summā: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈsum.ma/, [ˈsumːä]
Noun
summa f (genitive summae); first declension
- top, summit, highest point or place
- the principal or main thing
- (also mathematics) sum, summary, total
- (Medieval Latin) the quarter, an English unit of weight and volume equal to ¼ ton or tun or 8 bushels
Declension
First-declension noun.
Derived terms
Related terms
Descendants
Etymology 2
Pronunciation
- summa: (Classical) IPA(key): /ˈsum.ma/, [ˈs̠ʊmːä]
- summa: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈsum.ma/, [ˈsumːä]
- summā: (Classical) IPA(key): /ˈsum.maː/, [ˈs̠ʊmːäː]
- summā: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈsum.ma/, [ˈsumːä]
Adjective
summa
- inflection of summus:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/vocative neuter plural
Adjective
summā
- ablative feminine singular of summus
Etymology 3
From summum (“highest place”), from summus, superlative of superus (“upper, higher”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈsum.ma/, [ˈs̠ʊmːä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈsum.ma/, [ˈsumːä]
Noun
summa
- nominative/accusative/vocative plural of summum
References
- “summa”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “summa”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- summa in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- summa in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[2], London: Macmillan and Co.
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Verb
summa
- inflection of summe:
- simple past
- past participle
Swedish
Etymology
Borrowed from Latin summa.
Pronunciation
Noun
summa c
- sum, result of addition
- amount of money
Declension
Derived terms
Further reading
- summa in Svenska Akademiens ordböcker
- summa in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)
Anagrams
Source: wiktionary.org