Definitions and meaning of fino
fino
Etymology
From Spanish fino (“fine”). Doublet of fine.
Noun
fino (plural finos)
- The driest and palest type of traditional sherry.
Anagrams
- Info., ONFI, foin, info, info-
Asturian
Verb
fino
- first-person singular present indicative of finar
Catalan
Verb
fino
- first-person singular present indicative of finar
Esperanto
Etymology
Common Romance, from Latin finis.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈfino]
- Audio:
- Rhymes: -ino
- Hyphenation: fi‧no
Noun
fino (accusative singular finon, plural finoj, accusative plural finojn)
- end, ending
Derived terms
- alfinigi (“to complete, bring to a conclusion”)
- finstacio (“terminus”)
Galician
Etymology 1
Regularized from Old Galician-Portuguese fin, fina (“fine”), from Latin finis (“end”), from Proto-Indo-European *dʰnh₂-. Doublet of fin, "the end".
Pronunciation
Adjective
fino (feminine fina, masculine plural finos, feminine plural finas)
- thin (having little thickness)
- Synonym: delgado
- Antonym: groso
- smart
- stylish
- fine (consisting of especially minute particulate)
- (of sound) high-pitched
- Synonym: agudo
- fine (of superior quality)
-
- 1372, C. Rodríguez Núñez (ed.), "Santa María de Belvís, un convento mendicante femenino en la Baja Edad Media (1305-1400)", Estudios Mindonienses, 5, page 448:
- so penna de trynta marquos de prata finos
- under the penalty of thirty fine silver marks
Related terms
References
- “fino” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “fino” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “fino” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “fino” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “fino” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
Further reading
- “fino” in Dicionario da Real Academia Galega, Royal Galician Academy.
Etymology 2
Verb
fino
- first-person singular present indicative of finar
Ido
Pronunciation
Noun
fino (plural fini)
- end
Italian
Etymology
From some such adjectival form as Vulgar Latin *fīnus, from Latin fīnis (“a boundary, limit”), whence Italian fine. The prepositional usage is directly paralleled in Latin fīne, fīnī (“up to, as far as”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfi.no/
- Rhymes: -ino
- Hyphenation: fì‧no
Preposition
fino
- till, until, as far as
Derived terms
Related terms
Adjective
fino (feminine fina, masculine plural fini, feminine plural fine, superlative finissimo)
- thin, fine
- Synonyms: acuto, fine
Descendants
Further reading
- fino in Collins Italian-English Dictionary
- fino in garzantilinguistica.it – Garzanti Linguistica, De Agostini Scuola Spa
- fino in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
Anagrams
Portuguese
Pronunciation
- Rhymes: -inu, (Brazil) -ĩnu
- Hyphenation: fi‧no
Etymology 1
From Old Galician-Portuguese fin, from Latin finis (“end”), from Proto-Indo-European *dʰnh₂-.
Adjective
fino (feminine fina, masculine plural finos, feminine plural finas, comparable, comparative mais fino, superlative o mais fino or finíssimo, diminutive fininho)
- thin (having little thickness)
- Synonyms: delgado, esguio
- Antonyms: espesso, grosso
- slender; slim (having little body fat or flesh)
- Synonyms: delgado, esbelto, magro
- Antonyms: gordo, obeso
- fine (of superior quality)
- (of sound) high-pitched
- Synonym: agudo
- Antonym: grave
- exhibiting finesse; elegant; graceful
Quotations
For quotations using this term, see Citations:fino.
Derived terms
Related terms
Noun
fino m (plural finos)
- (Portugal, regional) draft beer (usually served in a small glass)
- Synonym: (Portugal, regional) imperial
- Dois finos, por favor. ― Two small draft beers, please.
Etymology 2
Borrowed from Late Latin Finnus, from Proto-Germanic *finnaz.
Adjective
fino (feminine fina, masculine plural finos, feminine plural finas)
- Finnish (of or relating to Finland or Finns)
- Synonyms: finês, finlandês
Noun
fino m (plural finos)
- Finn (Finnish person)
- Synonyms: finês, finlandês
Related terms
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
fino
- first-person singular present indicative of finar
Quotations
For quotations using this term, see Citations:finar.
Further reading
- “fino” in iDicionário Aulete.
- “fino” in Dicionário inFormal.
- “fino” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913
- “fino” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2024.
- “fino” in Michaelis Dicionário Brasileiro da Língua Portuguesa.
- “fino” in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa.
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfino/ [ˈfi.no]
- Rhymes: -ino
- Syllabification: fi‧no
Etymology 1
From fin (“end”).
Adjective
fino (feminine fina, masculine plural finos, feminine plural finas, superlative finísimo)
- fine (particularly slender)
- fine (consisting of especially minute particulate)
Derived terms
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
fino
- first-person singular present indicative of finar
- first-person singular present indicative of finir
Further reading
- “fino”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
Volapük
Etymology
From fin + -o.
Pronunciation
Adverb
fino
- finally, in the end
Source: wiktionary.org